Όχι πιά θεϊκός αυτοκράτορας

More like ZOG Emperor

2,105 words

English original here

Το άρθρο πρέπει να διαβαστεί επίσης, για να αντιληφθούμε πώς διαχειρίζεται ένα κίνημα όπως η Εναλλακτική Δεξιά τις ψυχολογικές επιπτώσεις μιας ήττας. Για τους εθνικιστές που από τη φύση τους διακρίνονται από ακεραιότητα χαρακτήρα και ειλικρίνεια, καθώς και συναισθήματα αφοσίωσης στις ιδέες και τα ιδανικά, η σημασία της ηγεσίας είναι σημαντική σε τέτοιες στιγμές. Το πρόβλημα είναι ότι η Εναλλακτική Δεξιά στις ΗΠΑ δεν έχει οριοθετηθεί ως κίνημα και δεν έχει ξεκάθαρο ηγέτη. Έχει μόνο σημαντικές προσωπικότητες που αγωνίζονται όπως μπορούν για τις ιδέες τους, όπως ο Ρίτσαρντ Σπένσερ που εισήγαγε και τον όρο «Εναλλακτική Δεξιά».]

Πιο πολύ αυτοκράτορας ZOG [ΕΘ: Στις θεωρίες συνωμοσίας, ZOG σημαίνει Σιωνιστική Κατοχική Κυβέρνηση, από τα αρχικά των λέξεων Zionist Occupation Government.]

Ποτέ μην προδίδεις τους φίλους σου για χάρη των εχθρών σου. Αν προδώσεις τους φίλους σου, εκείνοι με τον πιο ακέραιο και διορατικό χαρακτήρα θα σε εγκαταλείψουν, αφήνοντάς σε στην πλάνη σου. Η αποδοχή που απολαμβάνεις είναι υποχρεωτικά περιστασιακή, ενώ η απέχθεια και η δυσπιστία που δημιουργείς είναι μόνιμη. Οι άνθρωποι που πρόδωσες ίσως επιστρέψουν σε σένα από συμφέρον αλλά η εμπιστοσύνη τους και ο σεβασμός τους δεν θα επιστρέψει ποτέ. Πάντα θα σε θεωρούν προδότη.

Γιατί οι πολιτικοί δεν καταλαβαίνουν αυτό το απλό  μάθημα;

Η απότομη μεταστροφή του Ντόναλτ Τραμπ στο θέμα της Συρίας του έχει αποφέρει το προσωρινό χειροκρότημα των εχθρών του, αλλά έχασε για πάντα τον σεβασμό των πιο ένθερμων υποστηρικτών του στην Εναλλακτική δεξιά, τους ανθρώπους που πράγματι πιστεύουν και υποστηρίζουν το εθνικιστικό-λαϊκιστικό του μήνυμα, περιλαμβανομένης και της εξωτερικής πολιτικής με βάση το δόγμα «Πρώτα η Αμερική.»

Νόμιζα ότι η διάθεση του Τραμπ να πολεμήσει σε δύο μέτωπα, τόσο μέσα στο κόμμα του όσο και εναντίον των Δημοκρατών ήταν αρκετή απόδειξη ότι ήταν ειλικρινής για την εξωτερική του πολιτική. Αλλά την απέρριψε στην πρώτη δοκιμασία.

Προσωπικά δεν εμπιστεύομαι πλέον τον Τραμπ.

Αλλά είναι χειρότερο, διότι δεν έχω πλέον ούτε σεβασμό για τον Τραμπ. Διότι ο Τραμπ δεν μας πρόδωσε απλώς. Μας πρόδωσε για κάτι εντελώς βλακώδες. Τα έχουμε δει όλα και στο παρελθόν. Έχουμε δει τις εικόνες των νεκρών ή τραυματισμένων παιδιών της Συρίας στο CNN (αν και δεν έχουμε δει τα θύματα των δυνάμεων που υποστηρίζονται από τις ΗΠΑ. Έχουμε ακούσει ιστορίες για τον Άσαντ που «ρίχνει δηλητηριώδη αέρια στους ίδιους του τους ανθρώπους.» Έχουμε δει την ίδια χυδαία συναισθηματική χειραγώγηση και κατασκευασμένες καταιγίδες κοινωνικής σηματοδότησης. Μας έχει ζητηθεί να αρχίσουμε πολέμους με βάση αυτό που κάποια μικρή Σύρια Άννα Φρανκ υποτίθεται ότι λέει στο Τουίτερ. Ξέρουμε ότι ο Τύπος, οι πολιτικοί και οι μυστικές υπηρεσίες πίσω από αυτά προσπαθούν να ανατρέψουν τον Άσαντ. Ξέρουμε ότι είναι ψεύτες, διότι είναι οι ίδιοι άνθρωποι που μας είπαν ψέματα για τον Πόλεμο του Ιράκ. Και το ξέρει και ο Τραμπ, κρίνοντας από την μακρά ιστορία των δηλώσεών του στο διαδίκτυο για τη Συρία, που τώρα τον κάνουν να φαίνεται σαν αποτυχημένος υποκριτής. Επομένως, για να υποκύψει στους εμπόρους του πολέμου, ειλικρινά με κάνει να αμφισβητώ την ευφυΐα του, τον χαρακτήρα του, ακόμη και την πνευματική του υγεία.

Πέρα από αυτά, η επίθεση εναντίον του Άσαντ οξύνει τα προβλήματά μας. Θέλουμε ο Άσαντ να κερδίσει τον πόλεμο. Θέλουμε να καταστρέψει το ISIS και τις άλλες Ισλαμιστικές τρομοκρατικές οργανώσεις. Θέλουμε ειρήνη και σταθερότητα στη Συρία, για να μπορέσουμε να στείλουμε εκατομμύρια πρόσφυγες πάλι στην πατρίδα τους, είτε το θέλουν είτε όχι. Και σίγουρα δεν θέλουμε εντάσεις με τη Ρωσία.

Αντίθετα, η παρέμβαση του Τραμπ στη Συρία χρησιμοποιείται τώρα ως επιχείρησμα για να δεχθούμε περισσότερους Σύριους πρόσφυγες.

Μετά υπάρχει και το πρόβλημα ότι η επίθεση του Τραμπ ήταν αντισυνταγματική. Δεν θα ήταν ποιητικό ο Τραμπ να δώσει στο κατεστημένο τον πόλεμο που ήθελε στη Συρία και ταυτόχρονα να τον κατηγορήσουν για αναξιοπιστία;

Τέλος, γιατί συζητάμε για θηριωδίες που έκαναν οι Σύριοι στη Συρία; Προφανώς, διότι από όποια πλευρά και να είσαι, οι Ισραηλινοί θα ωφεληθούν. Ωφελούνται όταν προωθούμε το χάος και την ανατροπή καθεστώτος στη Συρία. Και ωφελούνται ακόμη και αν δεν κάνουμε τίποτα, επειδή δεν συζητάμε, π.χ.,  για τις θηριωδίες που διέπραξαν οι Μουσουλμάνοι εναντίον των λευκών σε όλη την Ευρώπη, ή εναντίον των λευκών από τους μαύρους της Νότιας Αφρικής, κλπ. Ας συζητήσουμε τότε αλλαγή καθεστώτος στη Νότια Αφρική και στη Γερμανία και τη Σουηδία ή το Μεξικό.

Ή καλύτερα, γιατί να μην επικεντρωθούμε στο «Πρώτα η Αμερική»; Ο Τραμπ θα μπορούσε να καταφέρει την αλλαγή καθεστώτος στην Ουάσιγκτον.

Μερικοί έχουν υποδηλώσει ότι ο Τραμπ άλλαξε την πολιτική του στη Συρία για διάφορους λόγους μακιαβελικού υπολογισμού:

• Να εντυπωσιάσει/εκφοβίσει τον πρόεδρο της Κίνας, που γευμάτιζε μαζί του στη Φλόριντα.
• Να εντυπωσιάσει/εκφοβίσει τον Πούτιν, να τον κάνει πιο υπάκουο σε μελλοντικές διαπραγματεύσεις.
• Να υπονομεύσει το αφήγημα που οι Δημοκρατικοί έχουν προωθήσει ότι δηλαδή ο Τραμπ είναι δήθεν υπόχρεος στον Πούτιν για τις εκλογές, διότι είναι ανίκανοι να πάρουν την ευθύνη για την καταστροφική υποψηφιότητα της Χίλαρι Κλίντον.
• Να εξευμενίσει τους εμπόρους του πολέμου και τα σκυλάκια τους όπως ο Μακέιν, ο Ρούμπιο και ο Γκράχαμ μαζί με τη χορωδία τους διαφημιστές τους στα ΜΜΕ.
• Να επαναφέρει την παραπαίουσα προεδρία του στο σωστό δρόμο κάνοντας κάτι δημοφιλές με το κατεστημένο που του αντιτίθεται.
• Να πείσει τον κόσμο ότι είναι ένας επικίνδυνος τρελός για να κάνει άλλες δυνάμεις πιο υπάκουες στα σχέδια των ΗΠΑ.

Μας είπαν επίσης για την αναποτελεσματική φύση του χτυπήματος, ότι ήταν μέρος του σχεδίου, ότι οι Σύριοι και οι Ρώσοι είχαν προειδοποιηθεί, ότι το ακριβό πολεμικό υλικό είχε μετακινηθεί κλπ. Ότι οι πύραυλοι υποτίθεται ότι είχαν απενεργοποιηθεί εν πτήσει. Ότι ο Τραμπ δεν θέλει πραγματικά να βλάψει τον Άσαντ, δεν υπήρξε κίνδυνος κλιμάκωσης με τη Ρωσία και το Ιράν και ότι ο Τραμπ θέλει να κάνει ένα από τα παραπάνω ή όλα.

Ειλικρινά, δεν το πιστεύω, διότι κανένα από αυτά δεν είναι αρκετά έξυπνη ιδέα.

• Η Ρωσία και η Κίνα δεν εντυπωσιάζονται ούτε εκφοβίζονται με μια επίδειξη ακριβών πυροτεχνημάτων που δεν διακινδυνεύει τίποτα. Αλλά αν ο Τραμπ προσπάθησε να πλήξει τον Άσαντ και απέτυχε, τότε δεν είναι εντυπωσιακό ούτε εκφοβιστικό, οπότε για λόγους γοήτρου απαιτείται κλιμάκωση, ίσως και σε επίπεδο πλήρους πολέμου.
• Αν ο Τραμπ προειδοποίησε τους Ρώσους και τους Σύριους και δεν έκανε κάτι για να βλάψει τον Άσαντ, αυτό θα υποστήριζε το επιχείρημα των Δημοκρατικών περί συνεργασίας Τραμπ-Πούτιν. Και αν προσπάθησε να βλάψει τον Άσαντ διακινδυνεύοντας πυρηνικό πόλεμο με τη Ρωσία, πάλι δεν είναι λογικό διότι δεν διακινδυνεύει κανείς πυρηνικό πόλεμο για να ξεφορτωθεί την κριτική των Δημοκρατικών.
• Αν το κατεστημένο μπορεί να κάνει τη δουλειά του μπλοκάροντας τις πολιτικές του Τραμπ, τότε θα συνεχίσει να τον εκβιάζει. Ο Τραμπ το ξέρει αυτό. Είναι νωρίς να πούμε ότι η προεδρία του Τραμπ απέτυχε. Μέχρι τις εκλογές του 2018, περιμένουμε το έργο του να παρακωλυθεί από τους φιλελεύθερους και τους ελαφροδεξιούς [ΕΘ: Η ακριβής λέξη είναι cuckservatives που μπορούμε να αποδώσουμε ίσως ως ελαφροδεξιοί ή καλύτερα «κουκοδεξιοί», βλ. εδώ για τον όρο που εφηύρε η Εναλλακτική Δεξιά για τους δεξιούς που ουσιαστικά υιοθετούν όλες τις απόψεις των αριστερών, κάτι σαν τον Μητσοτάκη για παράδειγμα.] Όσο για τα ΜΜΕ, ο Τραμπ ποτέ δεν πτοήθηκε από την κακή φήμη που του προσάπτουν τα ΜΜΕ. Πόσες φορές τον αποκάλεσαν «τελειωμένο»; Επομένως, δεν έχει νόημα να πούμε ότι έκανε ό,τι έκανε στη Συρία λόγω των ΜΜΕ.
• Ο Τραμπ έχει ήδη πείσει ένα μεγάλο ποσοστό του κόσμου ότι είναι ένας επικίνδυνος τρελός. Αλλά η στροφή στη Συρία δεν υποστηρίζει την αντίληψη αυτή. Υποστηρίζει την άποψη ότι είναι ένας ασταθής, υποκριτικός καραγκιόζης που δεν μπορείς να εμπιστευτείς ότι θα τηρήσει ακόμη και τις πιο βασικές του υποσχέσεις. Πώς ακριβώς αυτό τον κάνει τρομερό διαπραγματευτή;

Η πιο ευλογοφανής εξήγηση για τη στροφή στη Συρία προέρχεται από τον Seventh Son (Έβδομο Γιο) στο βίντεο The Daily Shoah (Επεισόδιο #145). Όταν ο Τραμπ ρωτήθηκε σε μια συνέντευξη τύπου μαζί με τον Βασιλιά Αμπτουλάχ της Ιορδανίας σχετικά με την επίθεση με χημικά, το είδε ως ευκαιρία να δείξει ότι ο Ομπάμα συμπεριφέρθηκε σαν κοριτσάκι στη Συρία και υποχώρησε μπροστά στον Άσαντ.

Με άλλα λόγια, ο Τραμπ στριμώχτηκε στη γωνία με τη στάση του ως πιο τολμηρού από τον Ομπάμα. Και επειδή η αναγνώριση των σφαλμάτων δεν είναι χαρακτηριστικό του, ήταν παιχνιδάκι για το κατεστημένο να τον κάνει να εξαπολύσει την πυραυλική επίθεση.

Ας ελπίσουμε ότι ο Τραμπ έχει αντιληφθεί το σφάλμα του και θα αποφασίσει να κηρύξει νίκη και να επιστρέψει στις πραγματικές προτεραιότητες. Ας ελπίσουμε ότι άλλοι παίκτες όπως η Συρία, η Ρωσία και το Ιράν θα του το επιτρέψουν.

Για πολύ καιρό στην Εναλλακτική Δεξιά προβληματιζόμασταν για τη μεγάλη ανωμαλία στο πρόγραμμα του Τραμπ αναφορικά με το «Πρώτα η Αμερική»: Το Ιράν. Ο Τραμπ συνεχώς επαναλάμβανε τις σιχαμερές, νεοσυντηρητικές απόψεις για τη συμφωνία Ομπάμα-Ιράν. Η υπόθεσή μου είναι ότι ο Τραμπ πήρε αυτή τη στάση απλά για να είναι αντίθετος με τον Ομπάμα. [ΕΘ: Ή απλώς, προλείαινε το έδαφος για μετέπειτα πολέμους στη Μέση Ανατολή. Το Ιράν έχει τεράστια γεωστρατηγική σημασία.]

Αλλά τέτοιο μη εβραϊκό κεφάλι (goyische kopf) που είμαι, υπέθεσα ότι η υπόλοιπη εξωτερική πολιτική του Τραμπ, τα πράγματα με τα οποία συμφωνούσα βεβαίως, ήταν ειλικρινής. Τώρα δεν είμαι τόσο βέβαιος. Είναι όλη η εξωτερική πολιτική του Τραμπ βασισμένη στην αναίρεση της πολιτικής του Ομπάμα;  Και τι απέγινε το πρόγραμμα εσωτερικής πολιτικής;

Το σύστημα φαίνεται ότι ξέρει να χειρίζεται τον Τραμπ και την εγωμανία του. Επομένως, τίποτα δεν είναι βέβαιο για την ατζέντα MAGA [Make America Great Again, Κάντε την Αμερική Μεγάλη Ξανά).

Για την Εναλλακτική Δεξιά, είναι περίοδος πένθους στην Αμερική. Πιστέψαμε στον τύπο αυτόν και τώρα φαίνεται ανόητος. Ειλικρινά και εμείς το ίδιο. Την ημέρα που ο Τραμπ εξαπέλυσε την πυραυλική επίθεση, έλαβα το αντίγραφο προς έλεγχο του νέου μου βιβλίου «Προς Υπεράσπιση της Προκατάληψης» και κουνούσα το κεφάλι καθώς έβλεπα τα κεφάλαια για τον Τραμπ. Βέβαια, μπορώ να λέω στον εαυτό μου ότι ήταν σωστό να τον υποστηρίξω, ότι ο Τραμπ ήταν καλύτερος από την Χίλαρι. Αλλά τότε γιατί εφαρμόζει την εξωτερική πολιτική της Χίλαρι; Ίσως ο Μάρτιν Χάϊντεγκερ ήταν πράγματι ο τελευταίος φιλόσοφος με σωστή πολιτική κρίση.

Παρεμπιπτόντως, το θεωρώ λίγο ύποπτο πόσο γρήγορα εμείς στην Εναλλακτική Δεξιά κινηθήκαμε για να καταδικάσουμε τον Τραμπ. Μόλις άκουσα ότι οι οι πύραυλοι εξαπολύθηκαν, τα συναισθήματά μου άλλαξαν εντελώς. Ένα νέφος σύγχυσης και άγχους που συσσωρεύονταν τις προηγούμενες ημέρες ξέσπασε ξαφνικά σε κεραυνούς και βροντές. Ήταν μια κάθαρση.

Η αλήθεια είναι ότι διαισθανόμασταν ότι κάτι δεν πάει καλά  με τον Τραμπ, ειδικά με το νομοσχέδιο για την υγεία. Αλλά συνήθως οι άνθρωποι ψάχνουν να βρουν δικαιολογίες για να εξηγήσουν μια κατάσταση, καθώς είναι ψυχολογικά πιο εύκολο. Στην περίπτωσή μας είναι καλό για δύο λόγους:

Πρώτον, πολλοί από εμάς είχαμε δώσει υπερβολική σημασία στον Τραμπ. Και πρέπει να ήταν χειρότερο για όσους νόμιζαν ότι η Εναλλακτική Δεξιά ευθύνονταν που βγήκε πρόεδρος ο Τραμπ, όσοι δηλαδή νόμιζαν ότι «τους ανήκει». Όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι και επιτέλους είναι εξυγιαντικό που τελείωσε [η αυταπάτη].

Δεύτερον, μας βοηθά να επικεντρωθούμε ξανά στην αποστολή μας. Όταν εξελέγη ο Τραμπ, είχα γράψει ότι η Εναλλακτική Δεξιά πρέπει να προσδιοριστεί ως η πιστή αντιπολίτευση του Τραμπ, η αντιπολίτευση που θέλει την επιτυχία του. Ούτως ή άλλως, ο Τραμπ δεν είναι ένας από εμάς. Είναι ένας λαϊκιστής και οπαδός του φιλελεύθερου εθνικισμού. Το δικό μας έργο είναι να προσφέρουμε ένα διανοητικά ορθό και συναισθηματικά επιβεβλημένο επιχείρημα υπέρ του φιλελεύθερου εθνικισμού, για να βοηθήσουμε τον Τραμπ να προωθήσει τις πολιτικές του και να βοηθήσουμε όσο περισσότερους υποστηρικτές του Τραμπ να προωθηθούν πέρα από αυτές στον Λευκό Εθνικισμό.

Τώρα που ο Θεϊκός Αυτοκράτορας έχει πέσει στο έδαφος, πρέπει να θυμόμαστε ότι ο Τραμπ δεν ήταν ποτέ ο τελικός αγώνας. Ήταν και παραμένει μια τεράστια ευκαιρία για να καταρριφθεί το σημερινό κατεστημένο της παγκοσμιοποίησης και να απελευθερωθούν οι εθνικιστικές, λαϊκιστικές και φυλετιστικές δυνάμεις που θα είναι ζωντανές στο μέλλον πολύ μετά τον Τραμπ. Είναι το δικό μας κίνημα και όχι ο Τραμπ που αντιπροσωπεύει τα πραγματικά μακροπρόθεσμα συμφέροντα της φυλής μας και πρέπει να αρχίσουμε να συμπεριφερόμαστε με τον ανάλογο τρόπο.

[ΕΘ: Για παρηγοριά στον αρθρογράφο, ίσως θα έπρεπε να τον ενημερώσουμε ότι σε όλες τις εκλογές οι Έλληνες αισθάνονται ότι τους είχαν προδώσει οι πολιτικοί τους και τους καταψηφίζουν. Στις επόμενες εκλογές όμως, τα ξεχνούν όλα και τους ξαναψηψίζουν. Το γαϊτανάκι αυτό συνεχίζεται εδώ και 43 χρόνια.]

Source